Shabdancha Mor Bhije (शब्दांचा मोर भिजे)

एका भाग्यश्रीमंत क्षणी ’शब्द’ आपल्या आयुष्यात येतात; आपण नकळत एकमेकांचे होतो आणि एका आनंदप्रदेशाचे आपण रहिवासी होतो. कधी शब्द कविता होऊन मनात रुणझुणतात. तर कधी संताच्या रुपाने देव्हा-यातील लामणदिवा होतात. कधी मनाच्या अढळ एकाकी वाटेवर हेच शब्द जिव्हाळ्याची सोबत ५होतात, कागदावर त्या शब्दांचेच पदचिन्ह प्रगटते आपल्याच तगमगीचा चेहरा होऊन. तरल संवेदनांची उत्कट अनुभुती देत शब्द भिजत रहातात. मोर होऊन!